Noem haar een manusje-van-alles of een creatieve duizendpoot: feit is dat Sarah Crew (what’s in a name) meer professionele balletjes in de lucht houdt dan een volleerde jongleur. Als hoofdredacteur, publisher en verantwoordelijke voor commerciële partnerships en advertenties staat ze momenteel in voor zowel het inhoudelijke als het commerciële luik van The Bulletin, een online Engelstalig platform voor expats. Geen betere gesprekspartner dus voor een babbel over (online) magazines.
The Bulletin bestaat al 61 jaar en doorzwom gedurende die tijd verschillende watertjes: van newsletter over succesvol wekelijks printmagazine tot online magazine. Sarah Crew, de huidige hoofdredactrice en publisher, kan terugvallen op een even bewogen alsinteressant parcours. Na een masterstudie in journalistiek belandde ze in de printjournalistiek in het Verenigd Koninkrijk en Australië. De liefde bracht haar vervolgens naar België waar ze in 2005, na een 17-jarige journalistieke pauze, bij The Bulletin terechtkwam. “Dat magazine was de bijbel voor mij”, lacht ze. “Als expat was het de perfecte manier om op de hoogte te zijn van de activiteiten en events in Brussel. Het hielp buitenlanders, en dus ook mezelf, om het reilen en zeilen in België beter te begrijpen en leren kennen.”
Drie jobs voor de prijs van één
Aanvankelijk combineerde Crew maar liefst drie jobs bij het magazine. “Ik zat aan de receptie, werkte mee aan de culturele agenda en hielp met de advertenties. Gedurende 17 jaar had ik geen journalistiek meer bedreven dus ik vond het normaal om helemaal onderaan te starten en te depanneren waar nodig. En bovendien was het ideaal om me in te werken en de verschillende kanten van het blad te leren kennen. Gelukkig slaagde ik erin om mezelf op te werken en na iets meer dan een jaar redacteur te worden voor de ‘What’s on’ agenda, waar ik verantwoordelijk was voor ongeveer 14 pagina’s van het magazine.”
Zat de carrière van Crew in een opwaartse spiraal, dan verging het The Bulletin net andersom en kwam het magazine in 2007 in handen van Mediahuis. Gevolg? De printversie werd stelselmatig afgeslankt en The Bulletin werd door de tanende advertentiemarkt gereduceerd van trimestrieel tot jaarlijks digitaal magazine. Sinds eind 2021, toen Mediahuis besloot om de stekker eruit te trekken, is het printverhaal zelfs helemaal voorbij.
Online media brand
Het einde van het printmagazine betekende echter niet de dood van The Bulletin want Crew besloot om zelf de leiding over te nemen. Nieuwe baas nieuwe wetten? “Toen ik in 2005 begon, hadden we een team van 25 fulltime medewerkers en heel wat freelancers. Sinds het begin van 2022 werk ik, ondersteund door freelancers, als enige medewerker fulltime voor The Bulletin, al zijn we sinds dit jaar weer stelselmatig aan het uitbreiden. Vergelijken met vroeger? Een klein team heeft flexibiliteit als grote voordeel aangezien ik niet meer moet overleggen met andere departementen zoals de marketing- of accountafdeling. Maar anderzijds ligt de werkdruk en stress nu wel veel hoger.”
Ook inhoudelijk vaart The Bulletin vandaag een andere koers, zo blijkt. “We publiceren minstens vier nieuwsverhalen op weekdagen, hebben een dagelijkse newsletter van maandag tot en met vrijdag en een wekelijkse newsletter op zaterdag – al wordt die soms al op vrijdagnamiddag uitgestuurd – die eerder verhalen dan nieuws bevat.” Het brengen van unieke content is echter niet zo eenvoudig als vroeger, nuanceert Crew meteen. “We leggen ons oor tegenwoordig meestal te luisteren bij andere kanalen, zowel in Vlaanderen als Wallonië, want we zitten helaas niet altijd in de positie om zelf actief naar nieuws op zoek te gaan. Bovendien is het ook onmogelijk om online dezelfde hoeveelheid content aan te bieden als in een printmagazine.”
Interactie met de lezers
Het aantal nieuwsartikels mag doorheen de jaren dan wel geslonken zijn, Crew gaat wel degelijk nog steeds op zoek naar opvallende content. “Noem me old fashioned, maar we mikken niet alleen op stukken die veel clicks opleveren, maar ook op verhalen waarvan we vinden dat ze belangrijk zijn voor de internationale gemeenschap. Een voorbeeld? Praktische informatie voor nieuwkomers en verhalen voor vluchtelingen in België. Daarnaast besteden we ook veel aandacht en energie aan de interactie met de lezers. Zo organiseren we wedstrijden en events en is het de bedoeling om dat luik nog verder uit te breiden.”
Stilstaan is achteruitgaan, ook in de mediawereld, dus wat brengt de toekomst voor The Bulletin? “Ik wil dat we relevant blijven voor al onze lezers – expats, economische migranten, vluchtelingen en ook Belgen jawel – die aankomen in België en stukken in het Engels willen lezen. We zijn meer dan ooit verplicht om na te denken over onze internationale lezersgemeenschap en hoe die de afgelopen jaren is geëvolueerd. Voor heel wat van onze lezers is Engels immers niet de moedertaal en dus mogen we niet in de val trappen om te anglocentrisch te worden. Daarnaast wil ik in de toekomst ook weer meer inzetten op eigen content.”
Family matters
Groter maar tegelijkertijd toch intiem. Want het grote geheim en succes zit in de groepsgeest, zo verklapt Crew. “Toen ik in 2005 begon, voelde The Bulletin aan als een soort van familie. De meeste expats die in België aankomen, hebben geen netwerk om op terug te vallen. The Bulletin was en is voor velen dan ook meer dan louter een werkplek: het bood 24 op 7 ondersteuning en dat op verschillende vlakken. Die verbondenheid voel ik nog steeds bij onder meer ex-collega’s die spontaan hun pen aanbieden bij verjaardagsedities van het online magazine en dergelijke. En niet te vergeten: het is een leuke job. Ik ben een journalist in hart en nieren en het is spannend om met zoveel mensen in contact te komen en te schrijven over België. Al zal ik er niet rijk van worden.” (lacht)
Terugkeer naar print?
Behoort een terugkeer naar print tot slot ooit tot de mogelijkheden, een blik op de financiën indachtig? “Het is geen kwestie van willen, maar van financieel kunnen. Winst maken met printmagazines is helaas ontzettend moeilijk geworden. Alle media hebben zich de afgelopen decennia moeten heruitvinden door de digitale revolutie. Gelukkig passen journalisten zich vaak makkelijk aan. Vanuit praktisch oogpunt ben ik geneigd om te zeggen dat de toekomst van de journalistiek online ligt maar het zijn onzekere tijden dus je weet maar nooit. Mochten we een externe partner vinden, zou het geweldig zijn om opnieuw print aan te leveren. Want eerlijk? We missen het zeker!”
Lees ook:
